Πηλός καστανέρυθρος (5YR 5/4) με ανοικτές καστανόχρωμες (7.5YR 6/4) επιφάνειες. Περιέχει αρκετά καστανόχρωμα, μεμονωμένα ανοικτά τεφρόχρωμα εγκλείσματα και μεγάλη ποσότητα ασημόχρωμου μαρμαρυγία.
Λεπτό ροδόχρωμο επίχρισμα (7.5YR 7/3) και εξίτηλο καστανέρυθρο γάνωμα, πυκνό στο εσωτερικό και αραιότερο στο εξωτερικό. Η διακόσμηση έντονα απολεπισμένη, ιδίως στο εξωτερικό. Ίχνη γωνιώδους ή κυματοειδούς μοτίβου στον ώμο. Δύο παχιές περιθέουσες ταινίες στο χείλος. Πιθανότατα ολόβαφο το εσωτερικό του αγγείου με εδαφόχρωμη ταινία στο άνω τμήμα του χείλους.
Επιγραφή χαραγμένη με αβαθείς, αρκετά πλατιές κεραίες.
Μεθώνη Πιερίας Ι, 3
vacat ΕΠΙΓΕ[‒] ←
vacat ’Επιγέ[νεος? μί?]. ←
Σώζονται πέντε γράμματα, τα σχήματα των οποίων, σύμφωνα με τους πίνακες των Jeffery & Johnston (1990, 89 fig. 28 και 90) για την ‘Εύβοια/Ερέτρια’, είναι: Γ1 (αλλά η οριζόντια με κλίση προς τα κάτω), Ε1 (αλλά με τη δεύτερη και τρίτη οριζόντια μικρότερες) , Ι1, Π1 (αλλά η οριζόντια με κλίση προς τα κάτω). Το σχήμα των λίγων σωζόμενων γραμμάτων δεν επιτρέπει την ασφαλή διάγνωση του αλφαβήτου, αφού κυρίως το σχήμα Γ2 απαντά επίσης στη Βοιωτία, στο Άργος, στη Λακωνία, στην Κρήτη και στις δωρικές αποικίες.
Η συμπλήρωση του ονόματος είναι πιθανή. Με την ακολουθία γραμμάτων ’Επιγε- μαρτυρούνται συχνά ήδη από τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. τα ονόματα (LGPN, s.v. Bechtel 1917, 157): ’Επιγένης, ’Επιγήθης, ’Επίγερις (και ’Επίγηρις), ’Επιγηθίδης και ’Επιγενίδας/-ης. Πιθανότατα πρόκειται για το όνομα μάλλον ολόκληρο (ή συντομογραφημένο, βλ. αρ. 22) του κατόχου του αντικειμένου σε πτώση γενική με την κατάληξη ασυναίρετη, ’Επιγένεος ή ’Επιγέθεος, και το συνδετικό ρήμα εἰμί εννοούμενο (η συνηρημένη κατάληξη -νς, μολονότι δεν μπορεί να αποκλεισθεί είναι μάλλον απίθανη την πρώιμη αυτή εποχή). Βλ. αρ. 1–2, 4 και 22.
