Ερυθρόχρωμος πηλός.
Γραπτή, μετά την όπτηση, με επίχρισμα πιο σκούρου χρώματος από τον πηλό.
Markoulaki 1989, 574. SEG 39.959. Marangou-Lerat 1995, 150, no. P106. SEG 45.1244. Matthaiou 1992-1998 (ed. pr.). SEG 48.1205. Themelis 2002b, 70. SEG 52.851. Themelis 2004a, 59-60. Tzifopoulos 2009, 135-136, αρ. 33.
ἐπὶ Ἱέρωνος ἀθάλασ<σ>ος 3 Ἡρ[α]κλῆς.
3. Ἡρ[α]κλῆς: Ματθαίου. Ἡρ[ακ]λῆς: Marangou-Lerat.
Μηνοειδή Ε καιΣ.
Ανήκει στις λίγες επιγραφές σε αμφορείς που σώζονται πλήρεις και επιβεβαιώνει ότι αυτός ο τύπος αμφορέα χρησιμοποιείται για μεταφορά κρασιού.
1. Η πληροφορία για τη χρονολόγηση της παραγωγής του κρασιού δίδεται με το όνομα του επώνυμου άρχοντα. Το όνομα Ιέρων απαντά στην Κρήτη μόνο σε μια επιγραφή στην Κυδωνία (περ. 225 π.Χ.). Θα μπορούσε να είναι ο επώνυμος άρχων της Ελεύθερνας αλλά και κάποιας άλλης πόλης, η οποία σχετιζόταν με την παραγωγή του κρασιού.
2. Το επίθετο ἀθάλασ<σ>ος δηλώνει το είδος του κρασιού που δεν είναι αναμεμιγμένο με θαλασσινό νερό.
3. Ἡρ[α]κλῆς: ίσως ο παραγωγός, ιδιοκτήτης ή έμπορος, αν και τότε θα αναμενόταν μια γενική. Ο Ματθαίου θεωρεί ότι πρόκειται για ιδιότητα του κρασιού και εννοεί το εξαιρετικά δυνατό κρασί.
