Historia Alexandri Magni 6.9.34-36
Iamque rex intuens eum "Macedones" inquit "de te iudicaturi sunt: quaero, an patrio sermone sis apud eos usurus." Tum Philotas "Praeter Macedonas" inquit "plerique adsunt, quos facilius, quae dicam, percepturos arbitror, si eadem lingua fuero usus, qua tu egisti non ob aliud, credo, quam ut oratio tua intellegi posset a pluribus." Tum rex: "Ecquid videtis odio etiam sermonis patrii Philotan teneri? solus quippe fastidit eum discere. Sed dicat sane, utcumque ei cordi est, dum memineritis aeque illum a nostro more quam sermone abhorrere." Atque ita contione excessit.
Χρήση της γλώσσας από μακεδόνες αξιωματούχους. Χωρίο στο οποίο έχει βασιστεί σημαντική επιχειρηματολογία για τη μακεδονική διάλεκτο (βλ. Kalleris 474-476· Παναγιώτου 1992, 187-188). Ο Κόιντος Κούρτιος Ρούφος εξιστορεί ένα διάλογο μεταξύ του Μ. Αλεξάνδρου και του στρατηγού του Φιλώτα, κατά τη δίκη του τελευταίου ενώπιον του μακεδονικού στρατού για συνωμοσία εναντίον της ζωής του βασιλέως. Eρευνητές (O. Müller, W. Beschevlieff) με βάση το χωρίο αυτό θεωρούν ότι η μακεδονική διάλεκτος ήταν μη κατανοητή στους Έλληνες της εποχής του Αλεξάνδρου και άρα ξένη προς την ελληνική. Ωστόσο, οι Γ. Χατζιδάκις και K.-J. Beloch συμπεραίνουν ότι η μακεδονική ήταν ελληνική διάλεκτος, διαφορετικά ο Φιλώτας δεν θα μπορούσε να απαντήσει στον βασιλιά ότι θα προτιμούσε να χρησιμοποιήσει την ίδια γλώσσα μ'αυτόν, για να κατανοήσουν ευκολότερα τα λόγια του πολλοί από τους ακροατές, προφανώς Έλληνες, που παρευρίσκονταν στο πλευρό των Μακεδόνων. Τέλος, θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι πρόκειται για ένα αμιγώς ρητορικό κείμενο, που βρίθει από ρητορικές φιοριτούρες και περιττολογίες και, συνεπώς, καθόλου δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα.