Πάχος<0.0001 μ.
Επιμελημένη χάραξη. Ο χαράκτης καλύπτει όλη την επιφάνεια του ελάσματος, προσέχει τον χωρισμό των λέξεων και χαράζει την τελευταία λέξη στο μέσον του στίχου. Δύο εξάμετροι και ακολουθούν δύο στίχοι σε πεζό λόγο (;).
Myres 1893, 629. Comparetti 1910, 37-40. Olivieri 1915, 14-15 no. bB. IC II.xii.31b. Zuntz 1971, 281-305, 328-329, 333, 344-364. Gallavotti 1978-79, 356 n. 19-20. Colli 1981, 4 [A 70b]. Cassio 1987, 314-316, και 1995, 191-192. Riedweg 1998, 389-398, και 2002. Pugliese Carratelli 2001, 80 no. IB2. Bernabé & Jiménez San Cristóbal 2001, 266 no. L5b. Bernabé 2005, fr. 479. Graf & Johnston 2007, 20-21 no. 11. Tzifopoulos 2010, no. 2 & B4. Edmonds 2011, B4.
δίψαι αὖος ἐγὼ καὶ ἀπόλλυμα{μα}ι· ἀλλὰ πιε̑<μ> μοι κράνας αἰειρόω ἐπὶ δεξιά· τῆ, κυφάριζος. τίς δ’ ἐζί; πῶ δ’ ἐζί; Γᾶς υἱός ἠμι καὶ Ὠρανῶ ἀστερό<ε>ντος.
Χαρακτηριστικά γράμματα: C και Ε μηνοειδή. Π με ισοϋψείς τις κάθετες κεραίες, Ω ανοιχτό με μικρότερη τη δεύτερη καμπύλη.
1. ΑΠΟΛΛΥΜΑΜΑΙΑΛΛΑΠΙΕΜΟΙ στο έλασμα.
2. ΤΗΚΥΦΑΡΙΣΟΣ στο έλασμα.
3. ΑΣΤΕΡΟΣΝΤΟΣ στο έλασμα.
