Ελληνικά 6.1.11
εἰ δὲ εἰκότα λογίζομαι, σκόπει, ἔφη, καὶ ταῦτα. ἔχοντες μέν γε Μακεδονίαν, ἔνθεν καὶ Ἀθηναῖοι τὰ ξύλα ἄγονται, πολὺ δήπου πλείους ἐκείνων ἱκανοὶ ἐσόμεθα ναῦς ποιήσασθαι. ἀνδρῶν γε μὴν ταύτας πληροῦν πότερον Ἀθηναίους ἢ ἡμᾶς εἰκὸς μᾶλλον δύνασθαι, τοσούτους καὶ τοιούτους ἔχοντας πενέστας; τούς γε μὴν ναύτας τρέφειν πότερον ἡμᾶς ἱκανωτέρους εἰκὸς εἶναι τοὺς δι᾽ ἀφθονίαν καὶ ἄλλοσε σῖτον ἐκπέμποντας ἢ Ἀθηναίους τοὺς μηδ᾽ αὑτοῖς ἱκανὸν ἔχοντας, ἂν μὴ πρίωνται;
α) Η Μακεδονία ως γεωγραφικός όρος β) αναφορά στην πλούσια ξυλεία της, πρώτη ύλη ναυπήγησης: εμπορικές-πολεμικές σχέσεις Μακεδονίας και νότιας Ελλάδας, οι ελληνικές πόλεις του νότου και κυρίως η Αθήνα, αρχίζουν να αναζητούν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ξυλείας για τη ναυπήγηση και τις κατασκευές